Beste Martijn,
Mijn naam is Ingrid en ik schrijf je omdat mijn eens zo vrolijke en liefhebbende man hard op weg is naar een burn-out, ons huwelijk in een staat van ontbinding verkeert en onze kinderen zich afvragen waarom papa niet meer met ze wil spelen.

Maar laat ik je eerst vertellen hoe het allemaal is begonnen. Een jaar geleden kwam mijn man Henk zoals altijd om zes uur thuis voor het avondeten. Het viel me eigenlijk meteen op dat hij in een extreem goed humeur was en het duurde dan ook niet lang voor hij het goede nieuws vertelde: “Schat, op de zaak hebben ze gevraagd of ik Product Owner (PO) wil worden. En ik denk dat ik het ga doen, het is voor mij echt een enorme stap voorwaarts. Als PO kan ik richting gaan geven aan één van de strategische producten van het bedrijf. Na jarenlang aan de zijlijn te hebben gestaan krijg ik eindelijk het stuur in handen!”. Nu is mijn man van zichzelf altijd vrolijk en positief ingesteld, maar zelden heb ik hem zo enthousiast meegemaakt.

Omdat het toch een nieuwe functie betrof kreeg mijn man een 2-daagse training aangeboden en een grote map met cursus materiaal thuisgestuurd. Meteen na deze 2 intensieve dagen ging hij met de map met trainingsmateriaal onder zijn arm dan ook meteen aan het werk als Product Owner. In het begin vertelde hij er nog wel eens over. Hij doet refinements, beheert iets wat een backlog heet en werkt in een Scrum team. Alhoewel ik nog steeds niet goed begrijp wat rugby te maken heeft zijn werk als Product Owner. Maar goed je kan ook niet alles weten zeg ik altijd maar.

Na een paar maanden sloeg de stemming bij Henk al snel om en met de dag verdween mijn altijd positieve en vrolijke man. Zijn nieuwe functie bleek toch moeilijker dan hij in eerste instantie had gedacht. De 2-daagse training en de map met cursus materiaal bleek achteraf onvoldoende te zijn om de rol goed in te kunnen vullen. Hij was nooit meer om 6 uur thuis voor het eten en werkte vaak ’s avonds laat nog door aan zijn backlog. Daarnaast was het vooruitzicht om eindelijk zijn visie in praktijk te kunnen brengen een wassen neus gebleken. Eigenlijk was niemand echt geïnteresseerd in zijn mening als Product Owner en in de praktijk fungeerde hij dan ook vooral als een doorgeefluik naar diegene die het werk moeten uitvoeren. Laatst had iemand hem PINO genoemd, dat betekent Product owner In Name Only. Ik vroeg Henk nog of Ieniemienie en Tommy er ook bij waren maar dat vond hij geloof ik niet echt grappig.

Op de vraag om extra begeleiding en aanvullende training had het bedrijf gezegd dat het werkt eerst af moest. Roeien met de riemen die je hebt was de boodschap. Na een jaar door zijn stakeholders alle kanten op te zijn gestuurd is er een gedrocht van een product ontstaan. “Van alles een beetje is net niets” zei Henk altijd, maar dat leek niemand iets uit te maken. En nu zit hij opgescheept met iets waar hij niet achter staat en moet hij aan iedereen uitleggen waarom het niet werkt zoals is verwacht en waarom alles zo lang duurt. “Henk, je hebt er een puinzooi van gemaakt!” riep iemand hem laatst toe.

Het gaat alsmaar slechter en slechter met Henk, met ons huwelijk en zijn relatie met zijn kinderen. Zijn oude functie bestaat inmiddels niet meer en zijn nieuwe functie maakt hem diep ongelukkig.

We weten niet meer wat we moeten doen en hebben dringend je hulp nodig!!

Met wanhopige groet,
Ingrid

Voor diegene die het programma Help mijn Man is Klusser wel eens gezien hebben en zich erover verbazen hoe iemand aan een grote verbouwing kan beginnen zonder enige vorm van vakmanschap, ondersteuning en tijd. Nou die vorm van verbazing ontstaat er bij mij wanneer personen of organisaties zich ergens op storten zonder zich te beseffen wat er verwacht wordt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben helemaal voor experimenteren maar enige vorm van realiteitszin valt wel aan te bevelen.